Het was zo’n wedstrijd waar je als team juist zin in hebt. De Meervogels stonden met hun zeven punten niet veel hoger dan wij op de ranglijst, wat deze ontmoeting een echte zespuntenwedstrijd maakte. Met slechts één wissel op de bank wisten we dat het zwaar zou worden, maar de kansen lagen er. Zelfs Thijs Schouten, sinds dit seizoen onze alleskunner achter de schermen, kwam ons versterken voordat hij naar het eerste moest rennen om zijn teammanager polo aan te trekken.
De wedstrijd begon stroef. Het besef dat we met een schamele drie punten onderaan bungelen, leek bij ons spel nog niet echt doorgedrongen. Al in de 20e minuut kregen we een penalty tegen, na een discutabele beslissing van de scheids. Kees haalde met een knappe actie de bal van de lijn, maar de leidsman beweerde hands te zien. Onterecht of niet, de bal ging op de stip, en hun spits bleef koel: 0-1. Na deze klap leek de fut uit ons team. Het was overleven tot de rust. Gelukkig hielden spelers als Bas Jong en Milan Bos, die beiden een solide wedstrijd speelden op de backs, ons nog enigszins op de been. Toch konden we niet voorkomen dat Meervogels vlak voor het fluitsignaal opnieuw toesloeg na een kettingreactie van halfbakken ingrepen op ons middenveld: 0-2.In de kleedkamer was de boodschap helder: het moest anders. Feller, scherper, meer VVW. En dat gebeurde. Het tweede bedrijf voelde als een heel andere wedstrijd.
Binnen tien minuten kregen we een penalty mee. Keer Korver, die zijn debuut maakte op het middenveld, werd gevloerd in de zestien. Ondanks dat we in Bas Jong een drievoudig penaltybokaalwinnaar binnen de lijnen hadden, mocht Bas Dudink aanleggen. Die twijfelde geen moment en ramde ‘m in de hoek: 1-2. De aansluiter gaf ons vleugels. Kans na kans volgde, maar de gelijkmaker liet op zich wachten. Ian Boeree viel fris in en bracht extra energie, terwijl Thijs Schouten in de slotfase ook zijn opwachting maakte. Thijs, met zijn voetbalschoenen nog glimmend van de stoflaag, bewees zijn waarde. Binnen enkele minuten wist hij het net te vinden: 2-2! De ontlading was groot, de veerkracht bewonderenswaardig. Helaas was het niet genoeg. In de absolute slotfase kregen we een vrije trap tegen. De bal bleef hangen, werd opnieuw ingebracht, en voordat we het wisten, stond de 2-3 op het bord. Een zure nederlaag, maar we toonden karakter in de tweede helft. Volgende week bij IVV moet het gebeuren. Het is tijd om eindelijk die broodnodige punten te pakken. Eén ding is zeker: we zijn nog lang niet uitgespeeld.
Opstelling: Jurre Koomen, Bob Beerepoot (Ian Boeree ‘65), Daan Sijm, Jan Manshanden, Kees Korver, Bas Dudink, Bas Jong, Daan Brandsen, Daan Schouten, Milan Bos (Thijs Schouten ‘85), Derk Meester
